Week 8 : Het hoofdkantoor, deel I

YOU’RE FIRED!!!!!!

Dat was geen moment te vroeg, wat een puinzooi is het in mijn hoofdkantoor. Mijn secretaresse heeft voor het gemak alles in drie hele dikke mappen weg gestopt.  Niet eens automatische piloot maar gewoon een grote hoop. Alles op een stapel en een stapel voor alles.

Rood : Er valt geen enkel onderscheid te maken tussen de verschillende emoties. Alles op een grote lekker verwarrende hoop.

Groen : Om ooit nog eens iets mee te Doen.  Ook al is het niet duidelijk wat er gedaan moet worden.

Geel  :  eigenlijk is de map meer Oranje aangezien de emoties niet van de herinneringen zijn verwijderd. Het kan zeker niet weg maar of het nou een mooie herinnering of een wijze les is, ik heb geen idee.

                                      Tja  je secretaresse ontslag is makkelijk maar dan? 

Het liefst zou ik met een grote bezem door de mappen gaan, alles maar gewoon weggooien om vooral niet nog eens al die emoties te moeten doorleven. Gelukkig klinkt er dan toch ergens  de buizerd die van bovenaf kan zien dat er ook heel veel moois in die stapel verstopt is. Niet het kind met het badwater weggooien dus.  Oef het wordt nog een hele klus om die ene rode map uit te pluizen en te verdelen over de verschillende mappen, te gaan doen wat er gedaan moet worden en vervolgens de boel goed te archiveren.

Eerst maar op vakantie,warm worden en dansen in de Egyptische woestijn. Daarna zie ik wel verder.

Terug op het hoofdkantoor na 8 dagen al dansend in Egypte te zijn geweest.

Wonderbaarlijk, blijkbaar heeft de reis een zeer positieve bijwerking gehad op mijn emotionele administratie. Alles is  “zomaar” netjes opgeborgen in de glimmende nieuwe rode mappen, het werk van de groene mappen gedaan. Een trash can vol met wat nu echt wel een keer weg kan en mooie herinnering en wijze lessen die staan netjes geordend in de kast zijn gezet. En dat allemaal terwijl ik er geen bewust omkijken naar heb gehad.  Tijdens het dansen, feesten en genieten van de woestijn heb ik blijkbaar heel hard gewerkt en heel veel los- en achtergelaten.  Fijn te ontdekken dat het niet altijd nodig is om elke emotie nog een keer volledig te doorleven. Dat iets wat op het eerste zicht heel zwaar lijkt ook op een plezierige makkelijke manier verwerkt kan worden. 

Als deze emotie een kleur was, dan was het stralend wit met een hele licht waas van alle andere kleuren erover heen. Het samenvallen van alle emoties, zoals een prisma waarin alle kleuren samen komen in wit licht maar afhankelijk van welke emotie op een bepaald moment de boventoon voort ligt er een licht gekleurde waas overheen. 

Als deze emotie een weersoort was, dan was het een dikke mist. Mist zo dik die met elke stap die je zet gewoon met je mee beweegt zodat je in je eigen kleine wereldje vast lijkt te zitten.   

Als deze emotie een landschap was, dan was het een rotsachtige kust. Een kust waar de zee met grote kracht komt aan rollen en op de rotsen uiteenspat.

Als deze emotie muziek was, dan was het “Carry on" onder andere van Diana Ross maar mijn favoriet wordt gezongen door de dames van de show “Niet gesnoeid”. Gewoon door gaan niet bij de pakken neer gaan zitten, hoe moeilijk de situatie ook is, tot dat er een nieuwe dag aanbreekt. 

Als deze emotie een voorwerp was, dan was het een kompas die doordraait. Een kompas op een zaklampje, door de batterijen draait de kompas volledig door.