Superwoman be gone!!!!!! 4

                                         
                                                                         bron

Lieve Superwoman,


Is mijn leven nu zoals ik het zou willen?
Wonend op de zolder bij familie, nauwelijks werkend als invalkracht bij een bibliotheek, blut zijn en een onmogelijke relatie hebbend.
Nee dus, bij lange na niet.

Doe ik datgene waar ik echt blij van word?
De hele dag met stoffen in de weer kunnen zijn, yoga- en buikdanslessen volgen. Om maar een paar dingen te noemen.
Nee, ook al niet.

Heb ik wel een duidelijk beeld van wat ik wil?
Ik wil.... euh, en .... euh en ook nog .... euh.
Niet echt dus.  

Betekent het erkennen van deze feiten dat ze ook altijd zo zullen blijven?
Dat er geen verandering mogelijk is? Dat ik iets niet kan bereiken alleen maar omdat ik er op dit moment nog niet ben?
Echt niet
.
Ben ik bang om stappen te zetten?
Terrified.

Weerhoud die angst me er van om toch die stappen te zetten?
Ja soms wel, op bepaalde momenten en in specifieke situaties zoals de laatste paar jaar was in beweging komen heel moeilijk, maar ook dat is geen statische situatie.


Ik kan het je niet eens kwalijk nemen dat je al die jaren zoveel controle over mijn leven hebt gehad. Ik heb je die mogelijkheid zelf gegeven. Ik ben al die tijd niet altijd even alert geweest zodat jij je gang kon gaan. Jammer voor jou maar daar komt nu verandering in.

Dus dank je wel.
Dank je wel voor al het zorgen dat je in mijn leven hebt gedaan. Dank je wel voor de moeite die je hebt gedaan om mij op een bepaalde route te houden. Dank je wel voor de stoptekens op bepaalde momenten. Dank je wel voor het mij ervan weerhouden echt domme of gevaarlijke stappen te zetten. Dank je wel maar ik neem van nu af aan de regie weer over. Als je het op een bepaald moment nodig vind mag je je laten horen en dan zal ik wel bepalen of ik naar je luister en jouw oplossing zal volgen.





 

Superwoman be gone!!!!!! 3

NEE !!,

NEE !!!,

NEE !!!! 

Superwoman, wat een bitch. Hoe durft ze!
Het is in de tussentijd bijna drie uur en ik, vrouw Cathalijn, wil nu toch echt gaan slapen maar ik kom hier heel snel op terug want ik wil hier echt tegenin gaan.

                                                                             bron

Superwoman be gone!!!!!! 2

Superwoman talking here.....

Mij in bedwang houden, ha!

Half 12 's nachts, een prima tijd om de boel eens op te schudden. 

Ik heb mijn werk goed gedaan de afgelopen maanden. De volgende blog over mijn vertrek stond al een maand klaar maar werd niet goed genoeg bevonden!  Nu dus mijn kant van het verhaal want het klinkt allemaal mooi en aardig maar mijn werkelijkheid ligt toch wel even anders. 

Ben ik een bitch? Stel ik te hoge eisen? 

Welnee ik probeer over het algemeen alleen maar tot betere of meer gepaste prestaties te motiveren of in dit specifieke geval te beschermen tegen mislukking en teleurstelling. Ik hoop vrouwen de mogelijkheid te geven om zich staande te houden en liefst zelfs te zege vieren in een wereld die de hoogste eisen stelt. Het is nu eenmaal een mannenwereld waar concurrentie en strijd belangrijk zijn en vrouw moet op allerlei manieren mee gaan in die strijd om te winnen. Mijn taak is het om vrouw van de kantlijn als cheerleader! te pushen tot steeds betere prestaties. Ik ben de stem die vrouw er constant op wijst dat ze nog zoveel te doen heeft en liefst op nog veel meer.  Want waarom jezelf bepreken tot dat wat je kunt, kent of weet?  Meer, groter, beter is waar je naar moet verlangen en streven.

Meestal toch! 

In dit specifieke geval is het beter om vrouw Cathalijn te ontmoedigen om stappen te zetten of te streven naar verandering. Voor haar is het veel veiliger om te blijven zitten. Te accepteren dat verandering niet mogelijk is. De afgelopen maanden heb ik vrouw Cathalijn al zwijgend kunnen weerhouden van doen wat ze het liefst wil doen. Dat is eigenlijk veel makkelijker dan vrouw pushen tot ongekende hoogte. Gewoon niets meer zeggen en de wensen die vrouw Cathalijn in de workshop heeft geuit alleen maar negeren. Niet zeggen dat haar wensen niet goed zou zijn maar ze langzaam naar de achtergrond laten verdwijnen. Tegelijkertijd moest ik wel wat schuldgevoelens aanwakkeren, een schuldgevoel over niet streven naar verandering, een schuldgevoel om het niet handelen, een schuldgevoel over gemiste kansen, schuldgevoel over het willen vieren van vrouw en de zogenaamde overwinning op mij, schuldgevoel voor het moe voelen, moedeloos en/of terneergeslagen voelen . Ik kan nog wel even doorgaan met schuldgevoelens maar het lijkt me zo wel duidelijk. 
Ik kan me in die geval een schouderklop geven. 

Mission accomplished!!!!!!

Waarom ben ik daar zo trots over? 
Makkelijk!!!!
Ik heb de laatste, laat ik zeggen 40 jaar, toegekeken hoe vrouw Cathalijn zich staande heeft willen houden in deze wereld. En zien mislukken, al die moeite om meer in contact te komen met wie ze wil zijn, wil bereiken en hebben. Spirituele ontwikkeling? Emotionele groei? Financiële onafhankelijkheid? Gelukkig zijn? HA, wat een onzin. Al die jaren heb ik er alles aangedaan om dit tegen te houden. Soms een heel klein stukje verandering toegelaten om haar vervolgend via een u-bocht weer op het vertrouwde pad te krijgen.  Het is tijd dat ze accepteert dat de zolderkamer bij familie, een matig betaald invalbaantje en een onvervuld bestaan is wat er voor haar beschikbaar is en dat streven naar iets anders alleen maar tot teleurstelling zal leiden. Alleen maar energie verspilling.

Ik zal er alles aan doen om elk snippertje hoop op verandering de grond in te drukken en de status quo te behouden.