bron
Is mijn leven nu zoals ik het zou willen?
Wonend op de zolder bij familie, nauwelijks werkend als invalkracht bij een bibliotheek, blut zijn en een onmogelijke relatie hebbend.
Nee dus, bij lange na niet.
Doe ik datgene waar ik echt blij van word?
De hele dag met stoffen in de weer kunnen zijn, yoga- en buikdanslessen volgen. Om maar een paar dingen te noemen.
Nee, ook al niet.
Heb ik wel een duidelijk beeld van wat ik wil?
Ik wil.... euh, en .... euh en ook nog .... euh.
Niet echt dus.
Betekent het erkennen van deze feiten dat ze ook altijd zo zullen blijven?
Dat er geen verandering mogelijk is? Dat ik iets niet kan bereiken alleen maar omdat ik er op dit moment nog niet ben?
Echt niet
.
Ben ik bang om stappen te zetten?
Terrified.
Weerhoud die angst me er van om toch die stappen te zetten?
Ja soms wel, op bepaalde momenten en in specifieke situaties zoals de laatste paar jaar was in beweging komen heel moeilijk, maar ook dat is geen statische situatie.
Ik kan het je niet eens kwalijk nemen dat je al die jaren zoveel controle over mijn leven hebt gehad. Ik heb je die mogelijkheid zelf gegeven. Ik ben al die tijd niet altijd even alert geweest zodat jij je gang kon gaan. Jammer voor jou maar daar komt nu verandering in.
Dus dank je wel.
Dank je wel voor al het zorgen dat je in mijn leven hebt gedaan. Dank je wel voor de moeite die je hebt gedaan om mij op een bepaalde route te houden. Dank je wel voor de stoptekens op bepaalde momenten. Dank je wel voor het mij ervan weerhouden echt domme of gevaarlijke stappen te zetten. Dank je wel maar ik neem van nu af aan de regie weer over. Als je het op een bepaald moment nodig vind mag je je laten horen en dan zal ik wel bepalen of ik naar je luister en jouw oplossing zal volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten